~Rozdział 8~

Rozdział 8 – ,,This’s a game which winnig is life”

Lily’s POV:

Tak jak Justin obiecał oglądaliśmy film. Już od początku Justina nudził ten film jednak nie dałam za wygraną. W łzy miałam w oczach, był to tak piękny film. Justin nie widział w tym nic nadzwyczajnego, jednak ja tak. Justin oparł się o moje ramię i ‘’oglądał”. Dopiero po kilku minutach zorientowałam się , że chłopak usnął.

- Justin. – szturchnęłam go.

- Tak, tak ? – zaspany ocknął się, a ja wybuchłam nie opanowanym śmiechem.

- Zasnąłeś.

- Jejku przepraszam. – musnął mu policzek.

Westchnęłam głośno i wyłączyłam film. Wiedziałam, że to nie wypali, gdyż Justin nie jest typem romantyka. No przynajmniej takiego.

- Lily, nie gniewasz się? – spojrzał na mnie takim słodkim dziecięcym wzrokiem.

- No jasne, że nie. – przytuliłam go.

Leżeliśmy tak w ciszy nawet nie wiem jak długo. Justin jest taki, że nie mogę się na niego długo gniewać. Dotykaliśmy swoje dłonie, wymienialiśmy się pocałunkami nic przy tym nie mówiąc. Atmosfera pomiędzy nami była dosyć luźna, lecz można było wyczuć w niej nutkę strachy, podenerwowania. Nie chciałam popełnić błędu. Tą chwilę jednak musiał nam przerwać Chaz.

- Justin musisz ze mną pojechać. – wparował do pokoju bez pukania i tak po prostu oznajmił.

- Jest to konieczne ?

- Jeżeli chcesz mieć bezpieczną dupę i przy okazji chronić Lily to tak. – warknął.

W oczach Justina pojawiło się przerażenie. Nie wiedziałam o co chodzi, a bałam się zapytać. On z Chazem wymieniali się spojrzeniami, tak jakby rozmawiali ze sobą.

- Kochanie zejdziesz na dół do chłopaków i zostaniesz z nimi przez chwilę dobrze ? – kątem oka spojrzał na mnie.

- Coś się stało? – spytałam, jednak po chwili zaczęłam tego żałować.

- Będę zaraz. – Justin chwycił swoją czarną skórzaną kurtkę i z Chazem zbiegli na dół.

Nie śpieszyło mi się do zejścia na dół. Zostałam jeszcze na chwilę, aby przemyśleć parę spraw. Po pierwsze Justin nie był ze mną do końca szczery, to akurat da się zauważyć. Boję się zapytać o co chodzi, ale wiem, że się wścieknie. Chyba jak każdy chłopak. Po drugie nie ufałam mu jeszcze do końca. Nie chcę znowu cierpieć tak jak było to z Andrew. Okazał się być totalnym dupkiem i frajerem. Chciałabym już zamknąć ten rozdział w swoim życiu jednak on dalej się pojawia. Wraca jak boomerang. Wstałam z łóżka i powolnym krokiem chodziłam wzdłuż pokoju rozglądając się po nim. Moją uwagę jednak przykuł tajemniczy kuferek stojący koło telewizora. Wiem nie powinnam, ale to jest silniejsze. Kucnęłam przed nim i złapałam go w dłonie. Wzięłam trzy głębokie oddechy i otworzyłam go. Zamurowało mnie totalnie. Znajdowały się w nim woreczki, a w nich biały proszek.

- Justin…- szepnęłam do siebie. Szybko zamknęłam go słysząc kroki dochodzące ze schodów. Odłożyłam go na miejsce i pobiegłam na fotel. Nie myliłam się, do pokoju wszedł Ryan.

- Zejdziesz do nas na dół? – jąkał się. Nie było mu łatwo, nienawidził mnie.

- Chcesz czy Justin ci kazał? – uniosłam lewą brew do góry.

Chłopak ciężko wypuścił powietrze z płuc i usiadł naprzeciwko mnie. Nie patrzył mi się w oczy, w sumie sama nie wiem dlaczego. Uciekałam wzrokiem od niego, jednak on niemalże wymuszał to spojrzenie.

Justin’s POV:

Stukając palcami o kierownicę spokojnie czekałem, aż czerwone światło zmieni się na zielone. Chaz w torbie miał 3 kg substancji przypominających marihuanę, tabakę i kokainę. Serce biło mi jak szalone. Za śmierć ludzi, to właśnie my będziemy ponosić konsekwencję. Nauczyłem się zabijać z zimną krwią i tak musi zostać. Jedyne uczucie jakie w sobie mam to miłość do Lily. Wiem, ze nie mogę jej tak długo okłamywać. Gdy wrócę do speluny, opowiem jej o wszystkim. Jechałem drogą, a światło uliczne migało mi przed oczami. Czułem się jak w jakimś remixie, niestety nie było to prawdą. To gra w której wygraną jest życie.

- Justin ? – odezwał się Chaz.

- Co?- błądziłem wzrokiem po szosie.

- Nie rób pochopnych ruchów, damy mu ten towar i założymy swój biznes. Teraz odpuść.

- Nie będę dłużej ciotą! – uderzyłem w kierownicę próbując jakkolwiek powstrzymać emocje, które coraz bardziej nade mną górowały. To uczucie było okropne.

- Idioto nie jesteś. Wyluzuj. – Chaz nie przestawał mnie uspokajać.

- Nie mogę stracić przez to gówno Lily… - spokorniałem.

- Ty serio ją kochasz.

Ignorując go jechałem dalej. Wjechałem na osiedle, gdzie nikt nie miał by odwagi wejść sam. Były tam opuszczone domy, pełno dilerów, złodziei, morderców. Miejsce idealnie pasujące do mnie. Wysiedliśmy z samochodu rozglądając się przy okazji po okolicy. Oparłem się o maskę samochodu, modląc się o łaskę i pomoc. Z ciemności wyłoniły się postacie. Sylwetki potężnych mężczyzn. Nie miałem szans z nimi.

- No, no Bieber. – odezwał się głos z ciemności.

- Bierz towar i kończymy z tym, zakładamy swój biznes. – mój głos był przepełniony jadem.

Chaz’s POV:

Niech on się ogarnie. Będziemy mieć kłopoty, z których łatwo tak nie wyjdziemy. Thomas wyłonił swoją twarz z cienia, jego śmiech odbijał się jak echo. Był to raczej sarkastyczny śmiech.

- Doprawdy ? – skinął głową.

Justin przełknął ślinę, można zauważyć, że się stresuje. Zawsze struga bohatera, jednak teraz wymiękł. Miał żyć dla kogo, nie mógł tego spieprzyć. Stukał prawą nogą w ziemię, próbując powstrzymać się, aby nie powiedzieć nic głupiego. Nic co mogło by go zniszczyć.

- Thomas, nie przedłużajmy tego. Oddajemy dług i spierdalamy. – odezwałem się, nie chcąc aby któryś z moich czarnych scenariuszy stał się realistyczny.

- Widziałem ostatnio laskę u boku. – mężczyzna trafił w jego czuły punkt. Momentalnie Justin stanął prosto, wypiął klatkę piersiową do przody. Starał się przekazać, iż jest gotowy do ataku.

- Od niej się odpierdol.

- Czyżbym trafił w twój czuły punkt Bieber? – Thomas szedł coraz bliżej i bliżej. Zgasił papierosa na ziemi, a jego ludzi szli tuż za nim. Nie czekając dłużej, rzuciłem mu torbę centralnie tuż pod nogi.

- Rachunki są rozliczone. Wracamy Justin. – wycofując się, odparłem. Byłem pewny, ze już wszystko będzie w porządku. Nagle mężczyzna złapał Justina za tył kurtki i rzucił nim o maskę. Podeszli do mnie ludzie Thomasa i trzymali. Mogłem tylko patrzeć jak Thomas daje z ryj Justinowi.

- No kurwa Bieber broń się ! – krzyczałem. Jednak na marne. Przyglądałem się jak Thomas kopie Justina w brzuch, po żebrach. Chłopak podniósł się i szarpali się. Przeciwnik nie dawał za wygraną. Wyrywałem się pomimo wszystko, chciałem mu w jakikolwiek sposób pomóc. Justin oparł się rękoma o ziemię i pluł krwią. Wstał wyciągając palec wskazujący.

- Policzymy się Baker. – oznajmił wsiadając do samochodu. Wyrwałem się z rąk tych wstrętnych ludzi i wsiadłem na miejsce pasażera. Chłopak odjechał z piskiem opon. Nie panował w tej chwili nad sobą.

- Nic jej nie zrobi. – starałem się go uspokoić, chociaż to nie było w tej chwili możliwe.

- Skąd kurwa wiesz ?! – krzyknął ścierając rękawem

Rzeczywiście. Nie było pewności, że nikt jej nie dopadnie. Musimy być jak jej ochroniarze.

________________________________________________________________________

Założyłam grupę dla osób, które czytają mojego bloga :) KLIK 

Jeżeli chcesz być informowana o kolejnych rozdziałach i  tym co się u mnie dzieje, ogólnie być na bieżąco po prostu dołącz :3

Ci co czytają mnie na asku wiedzą że zastanawiam się na zawieszeniem.....

niestety jest to coraz bardziej realne. Stanie się to najprawdopodobniej 11 marca, będzie wtedy ostatni rozdział i wrócę po testach :(

Mam nadzieję że zostaniecie ze mną ♥

Aha, jeszcze jedna informacja :D

Z okazji że niedługo na As long As you love me będzie rok, przygotowuję dla Was jednorazówkę z tego opowiadania :D

Cieszycie się ? :*

Im więcej komentarzy tym większa motywacja Pysie ♥